LITWA
Wycieczki na Litwe, wycieczki objazdowe po Litwie:
PRZEWODNIK - LITWA
Największa i najludniejsza z republik nadbałtyckich jest krainą łagodnego piękna. Nie ma tu ani gór, ani widowiskowej architektury i w ogóle żadnych skrajności, zachwyca za to fascynująca różnorodność, krajobrazowa i etniczna, którą Litwini gorąco polecają swym gościom. Takie jest Wilno, wielokulturowa
stolica ze Starym Miastem, na którym spotykają się prawie wszystkie architektoniczne style Europy: gotyk, renesans, klasycyzm i wszędzie oszałamiający barok. Kowno, drugie co do wielkości miasto kraju, dumne ze swojej litewskości, to kolebka narodowej kultury i sztuki, którą prezentuje w muzeach, nowoczesnym teatrze oraz na koncertach jazzowych i słynnych festiwalach pieśni. Na wybrzeżu Bałtyku Mierzeja Kurońska wabi malowniczymi wioskami rybackimi i najwyższymi wędrownymi wydmami w Europie. Ten cud przyrody został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Mierzeja stanowi też jeden z pięciu parków narodowych chroniących wielki skarb Litwy - piękną przyrodę. Kraj ma 4 tys. jezior i trzykrotnie więcej rzek, wijących się wśród rozległych, prawie dziewiczych krajobrazów - pagórkowatej mozaiki łąk, pól, olbrzymich torfowisk i czarno-zielonych lasów, które w zachodniej Europie już dawno temu padły ofiarą przeludnienia.Ten niewielki kraj ciągle pozostaje nieznany dla szerokiego grona podróżnych, co być może wiąże się z oddaleniem od głównych szlaków turystycznych. Dla nas jest jednak bliskim i niezwykle atrakcyjnym celem wyprawy, choćby z racji związków historycznych. Litwini cieszą się, widząc turystów na szlakach w swoim kraju, ich pobyt odbierają jako właśnie dowód uznania, tym bardziej, jeśli ktoś interesuje się historią i kulturą. Zostaniemy zatem dobrze przyjęci, zaskoczy nas bogactwo stolicy, urok licznych parków narodowych i regionalnych, magnetyzujące piękno wybrzeża.
Co warto zwiedzać na Litwie?
Góra Krzyży
Oddalona o 15 km na północ od Szawli Góra Krzyży jest najsłynniejszym narodowym sanktuarium Litwy - to las tysięcy dużych i małych krzyży, wykonanych ze wszystkich materiałów, jakie można sobie wyobrazić. Gdy wieje wiatr, słychać ciche dzwonienie, trzeszczenie i stukanie. Zwiedzenie tego niewielkiego wzgórza to niezapomniane przeżycie. Góra Krzyży to dawna góra zamkowa w JurgaiÄŤiai, przypuszcza się, że niegdyś wznosił się w tym miejscu zamek obronny. Za czasów sowieckich próbowano zlikwidować Górę Krzyży - wygrali jednak ludzie, którzy na wzgórzu stawiali wciąż więcej i więcej krzyży. Dziś Góra Krzyży to dla katolików szczególne miejsce kultu. Nie ma tu ani świątyni, ani cudownego obrazu, ani miejsc pochówku, a jednak wzgórze zadziwia cały świat siłą wiary, jaka stąd emanuje. Zapiski o
pierwszych krzyżach postawionych w tym miejscu pochodzą sprzed ponad 150 lat. W 1993 roku na Górze Krzyży modlił się papież Jan Paweł II. Postawił tu także krzyż - symbol Miłosierdzia Bożego dla ludzi. Wszyscy pielgrzymi chcą zostawić tu swój własny krzyżyk ?-znak nadziei i wotum wdzięczności
Wybrzeże Bałtyku
Urok Kłajpedy, niezamarzającego zimą portu bałtyckiego, tradycje rzemiosła artystycznego i obyczaje kulinarne, piękno dzikich wydm, Mierzeja Kurońska, pobyt w uzdrowisku morskim w Połądze... Jest tu tak wiele powodów, dla których spacer po piasku bałtyckim jest nieodzowny. A znajdzie się jeszcze jeden - przesypując piasek, może między palcami zostanie bursztyn..
Wilno
Serce Wilna to przepiękna starówka Senamiestis, (jedna z większych i rozleglejszych w Europie) wraz ze zabytkowymi, przeważnie barokowymi kościołami, wspaniałymi magnackimi rezydencjami i mieszczańskimi 
kamieniczkami.
Zwiedziwszy bezcenne zabytki Wilna, warto spróbować wczuć się także w duszę tego miasta. Polski turysta może tu bez trudu pogaworzyć z przechodniem, pospacerować po wąskich uliczkach i zaułkach, a nawet wziąć udział w nabożeństwie w języku polskim. Warto też spocząć przy katedrze lub nad Wilią, oraz popatrzeć na baszty Giedymina lub Góry Trzykrzyskiej.
Troki (Trokai)
Zamek w Trokach to kolejny narodowy symbol. Wznosi się na wyspie na jeziorze Galve w odległości 30 km na zachód od Wilna. Stąd w XIII?XV w. władali wielcy książęta Witold, Kiejstut i Giedymin. Zwiedzanie tego miejsca jest w programie każdego biura turystycznego organizującego podróże na Litwę, dlatego często jest tu tłok, nie sposób jednak pominąć tej jedynej w Europie gotyckiej twierdzy na wodzie. Szczególnie imponujący jest wielki dziedziniec, wieża mieszkalna (donżon) i sala tronowa z gwiaździstym sklepieniem w pięciopiętrowym Zamku Głównym (Palas). Większość pomieszczeń zajmuje Muzeum Historyczne
Kalwaria
20 km od Mariampola w kierunku Suwałk Jerzy Tyszkiewiczow zbudował kalwarię na wzór jerozolimskiej. Wzniósł kaplicę i kilkanaście stacji Męki Pańskiej, sprowadził dominikanów i ufundował im klasztor.
Druskienniki
Przecudnie położone na wysokim brzegu Niemna, otoczone lasami i łagodnymi pagórkami Druskienniki (Druskininkai), tonące w zieleni, przesycone zapachem ozonu i świeżej żywicy, są obok Połągi najpopularniejszym litewskim uzdrowiskiem, którego sława sięga daleko poza granice kraju. Do Druskiennik przybywają głównie ci, którzy pragną wypocząć. Tak było już w 1794 r., gdy polski król specjalnym dekretem mianował miejscowość uzdrowiskiem ze względu na jej cudotwórcze wody, i tak jest do dziś. Miasteczko (18 tys. mieszkańców) nad Niemnem na południowym krańcu Litwy to właściwie jeden wielki leśny park, mozaika sanatoriów, willi, małych jezior i wręcz niekończących się dróżek spacerowych, przesyconych delikatnym, upojnym powietrzem. Specyficzny łagodny mikroklimat i legendarna siła bardzo słonych wód mineralnych sprawiły, że Druskienniki (druska znaczy sól) są najsłynniejszym kąpieliskiem leczniczym na Litwie.
Kowno
Drugie, co do wielkości miasto Litwy (420 tys. mieszkańców), położone u zbiegu Niemna i Wilii, to ważne centrum handlowo-gospodarcze. Znajduje się nieco w cieniu stolicy, jednak dumni kownianie przy każdej okazji przypominają owe 19 lat międzywojnia, kiedy Wilno było polskim miastem, a rząd miał siedzibę w Kownie. Wszystko jest tutaj nieco bardziej litewskie niż w pozostałej części kraju. Główna ulica nazywa się aleją Wolności, a uniwersytet nosi imię wielkiego księcia Witolda.
Kłajpeda
"Brama na świat" - tak Litwini nazywają swe jedyne miasto portowe położone w miejscu, gdzie kończy się Zalew Kuroński a zaczyna Bałtyk. Port (20 mln t rocznego przeładunku) jest motorem i kołem zamachowym rozwoju gospodarczego, jaki od lat przeżywa ten trzeci co do wielkości ośrodek na Litwie (194 tys. mieszkańców). Tutaj splatają się dzieje Litwy i Niemiec ? prawie siedem wieków, od założenia w 1252 r. do 1945 r., miasto nosiło nazwę Memel i należało do Prus Wschodnich, dopiero po wojnie przemianowano je na Kłajpedę. Z polecenia Moskwy rozbudowano port i powstały zakłady zbrojeniowe, ośrodek jednak zamknięto i dopiero w 1987 r. wpuszczono tu pierwszych cudzoziemców.
Park Narodowy Mierzei Kurońskiej
Chroni on unikatową piaszczystą mierzeję przecinającą Zatokę Kurońską od Morza Bałtyckiego. Piaszczysty wał tworzy tu wydmy, które został ukształtowane przez wiatr i wodę. Obszary te stanowią naturalne środowisko dla rzadkich okazów flory i fauny. Wydmy te pod zasypanym piaskiem kryją stare wioski rybackie, które nawet obecnie przy brzegach są rozbudowywane. Znajdujące się tu budynki zbudowane zostały według kanonów obowiązującego tu stylu oraz wzorów pozostawionych przez etnicznych Bałtów kurońskich niegdyś zamieszkujących te tereny. Mierzeja Kurońska wpisana jest także na Listę Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego - UNESCO.
Aukstaitijos Nacionalinis Parkas
Auksztocki Park Narodowy leży w północno-wschodnim krańcu Litwy, blisko granicy z Łotwą i Białorusią, w okolicy miasteczka Ignalino (7000 mieszkańców). Powstał w 1974 r. jako pierwszy park narodowy w kraju i przez 15 lat pozostawał jedynym.
Dzukijski Park Narodowy
Dzukijski Park Narodowy rozciąga się na wschód od Druskiennik, w rejonie orańskim, bezpośrednio przy granicy z Białorusią. Utworzono go w 1991 r. celem ochrony unikalnego krajobrazu południowo-wschodniej Litwy. Na jego powierzchni 55 900 ha blisko 85% przypada na nieprzebyte lasy, przede wszystkim sosnowe, porastające wydmy kontynentalne.
Rumszyszki (Rumšiškes)
Etnograficzne muzeum pod gołym niebem (Liaudies buities muziejus) w niewielkiej miejscowości Rumszyszki to jakby Litwa w miniaturze. Rozciąga się nad brzegiem Zalewu Kowieńskiego 10 km na południowy wschód od Kowna. W osobnych wioskach są tu reprezentowane wszystkie regiony z typowymi dla nich domami ? wiernie zrekonstruowanymi autentykami zebranymi w całym kraju.
NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA PRZED WYJAZDEM NA LITWĘ:
Jak dojechać na Litwę?
Polscy przewoźnicy autokarowi świadczą usługi transportowe tylko do stolicy Litwy - Wilna. Autobusy odjeżdżają jedynie z Częstochowy i Krakowa. Bilet kosztuje około 150 złotych. Podróż trwa około 12 godzin a autokar odjeżdża raz w tygodniu, w poniedziałek.
Kiedy jechać na Litwę?
Nie ma zasadniczych różnic klimatycznych pomiędzy Polską a krajami nadbałtyckimi. Najlepiej więc odwiedzić te tereny wiosną lub latem. Najcieplejsze miesiące, podobnie jak w Polsce, to lipiec i sierpień. Są to zarazem miesiące najbardziej deszczowe i o największym ruchu turystycznym. Maj, czerwiec i wrzesień są chłodniejsze, ale bardziej sprzyjają podróży. W czerwcu odbywa się najwięcej festiwali i imprez na wolnym powietrzu, a zimą dużo jest atrakcyjnych koncertów i spektakli teatralnych.
Co warto kupić na Litwie?
Wyroby z bursztynu, biżuteria, ikony, pisanki i kraszanki wielkanocne.
Czy potrzebujemy wizę na Litwę?
Nie
PLACÓWKI DYPLOMATYCZNE
Ambasada Republiki Litewskiej
al. Jana Chrystiana Szucha 5
00-580 Warszawa
tel. 625 33 68, 625 34 10
fax 625 34 40
e-mail: ambasada@lietuva.pl
Ambasada RP
Smelio g. 20A, 2055 Vilnius
tel. (0-03705) 270 90 01 do 3
fax. 270 90 07
e-mail: ambpol@tdd.lt
